Konsultacje ginekologiczne
Niektóre kobiety, borykające się z problemami dotyczącymi narządów rozrodczych unikają wizyty u ginekologa ze względu na poczucie skrępowania. Postępowanie takie jest niewłaściwe, ponieważ doświadczony, empatyczny lekarz nie tylko w prosty sposób ułatwi pacjentce przebycie konsultacji, ale i zdiagnozuje ewentualny problem oraz uwolni chorą od odczuwanych przez nią dolegliwości.
Kobiety zgłaszają się na konsultację ginekologiczną z rozmaitych powodów, takich jak problemy z płodnością, zaburzenia miesiączkowania czy obecność niepokojącej wydzieliny w obrębie narządów płciowych. Pomijając niewielkie modyfikacje, wizyta u specjalistów omawianej dziedziny przebiega według pewnego schematu.
Przebieg konsultacji ginekologicznej
Ginekolog największy nacisk kładzie na przyczynę zjawienia się pacjentki w swoim gabinecie. Choć w trakcie badania okazać się może, że u kobiety występuje schorzenie, którego ona nawet u siebie nie podejrzewała, tzw. skarga główna stanowi w końcu zasadniczy powód poszukiwania pomocy.
Po szczegółowej analizie bieżącego problemu, pacjentka zostanie poproszona o informacje dotyczące m.in.:
- przebiegu oraz charakteru miesiączek (kiedy wystąpiła pierwsza, czy cykl jest regularny itd.);
- ciąż (również tych poronionych) oraz przebiegu dotychczasowych porodów;
- zabiegów operacyjnych wykonanych u chorej w przeszłości, szczególnie obejmujących rejon brzucha oraz narządów płciowych.
Lekarz ginekolog może także zapytać o choroby występujące u pacjentki oraz u członków jej najbliższej rodziny. Znaczenie mają także przyjmowane przez osobę konsultowaną leki, ze szczególnym uwzględnieniem preparatów antykoncepcyjnych.
Sposób, w jaki zostanie zebrany wywiad lekarski, jest w ginekologii niezwykle istotny. Wytworzenie tzw. pozytywnej relacji terapeutycznej pomaga zmniejszyć występujące u pacjentki skrępowanie związane z, następującym później, badaniem okolic jej narządów płciowych.
Drugi zasadniczy element konsultacji ginekologicznej, tzw. badanie przedmiotowe okolic rozrodczych, rozpoczynane jest od oglądania. Pacjentka przebywa podczas niego na specjalnym fotelu ginekologicznym w pozycji z odwiedzionymi nogami. Ginekolog poddaje narządy uważnej obserwacji, szukając ewentualnych zmian skórnych czy innych odchyleń. Następnie, przy pomocy wziernikowania oraz badania palpacyjnego, ocenie podlegają elementy wewnętrzne pochwy, macica (szczególnie jej część szyjkową) oraz jajniki. Jeżeli lekarz podejrzewa taką konieczność, możliwe jest pobranie wymazów do badań cytologicznych.
Poza opisanymi narządami, uważa się także za konieczne ocenienie przez ginekologa gruczołów piersiowych. Wynika to z faktu, że część chorób (np. rozrostowych) manifestować się może zarówno w obrębie narządów rozrodczych, jak i sutka, a kolejność zajmowania poszczególnych okolic bywa różna.
Uzupełnienie konsultacji ginekologicznej stanowią badania dodatkowe. Zaliczane są do nich, oznaczane we krwi, markery nowotworowe czy stężenia żeńskich hormonów płciowych. Wśród badań obrazowych zdecydowanie dominuje ultrasonografia, wykonywana w gabinetach wielu ginekologów. Pozwala ona zarówno ocenić rozwijający się płód, jak i wykryć ewentualne zmiany w narządach rozrodczych (jak mięśniaki macicy czy torbiele jajnika).
Skierowanie na wizytę u ginekologa obecnie nie jest wymagane. Konsultacja u tego specjalisty powinna być wdrożona zawsze, gdy tylko pojawią się jakieś nieprawidłowości sugerujące schorzenie układu rozrodczego żeńskiego. W przypadku dorastających dziewczyn zaleca się konsultację ginekologiczną z chwilą pojawienia się pierwszej miesiączki, najpóźniej powinno się odwiedzić ginekologa, zanim podjęta zostanie aktywność seksualna.